Το μέλλον της κατασκευαστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα

γράφειγια το blog ο Παντελής Βογιατζής

Η Ελλάδα είναι πάρα πολύ πίσω σε σχέση με άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ από πλευράς υποδομών. Ακόμα και για τις υποδομές που ήδη υφίστανται , πολλές φορές η ποιότητά τους είναι χαμηλή όχι γιατί κατασκευάσθηκαν λάθος αλλά γιατί δεν υπάρχει κανενός είδους συντήρηση. Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήματα του τύπου : Το ότι οι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση σημαίνει ότι τους έχουνε φτιάξει άσχημα; Ορισμένες φορές ναι. O βασικότερος όμως λόγος δεν είναι αυτός αλλά το ότι δεν τους έχουνε συντηρήσει ποτέ . Γιατί εμείς νομίζουμε ότι φτιάχνουμε ένα έργο και αυτό το έργο θα κρατήσει για πάντα. Δεν είναι όμως έτσι .

Είναι πολύ σημαντικό να βελτιωθούνε οι υποδομές της χώρας και για να βελτιωθούνε πρέπει να γίνουν περισσότεροι δρόμοι, περισσότερα δίκτυα, λιμάνια, μαρίνες κτλ. Από την άλλη πλευρά επιβάλλεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τα δημόσια οικονομικά. Δυστυχώς η Ελλάδα ακολούθησε απρόσεκτες πολιτικές στο παρελθόν, οι οποίες διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και σε συνδυασμό με τον πολύ μεγάλο δημόσιο τομέα ( εξαιρετικά διογκωμένο σε σχέση με άλλες χώρες) ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα για να τον συντηρήσει .

Αν τα δει κανείς όλα αυτά , ένα προς ένα , θα καταλάβει γιατί η χώρα μας δεν έχει να διαθέσει τα χρήματα εκείνα που θα απαιτούνταν για να αρχίσουμε να συγκλίνουμε περισσότερο με τις άλλες χώρες-μέλη της κοινότητας. Αν βέβαια δεν έχεις χρήματα για να κάνεις όλα αυτά που όφειλε να κάνει το δημόσιο, τότε ή ψάχνεις να βρεις άλλους τρόπους χρηματοδότησης ή δεν κάνεις έργα.

Οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα είναι ένας τέτοιος τρόπος κατασκευής έργων, ο οποίος υπάρχει εκατονταετίες. Τουλάχιστον στην Ελλάδα είχε αρχίσει να εφαρμόζεται ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα με αποτέλεσμα τα μεγάλα έργα υποδομής να γίνονται στην χώρα μας επειδή είχαμε εξωτερική χρηματοδότηση. Προχωρώντας στο δια ταύτα το μέλλον της κατασκευαστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είναι ευοίωνο . Αυτό προκύπτει από την σύγκριση του επιπέδου των υποδομών στην Ελλάδα με το αντίστοιχο των υπολοίπων χωρών . Πρέπει να βελτιώσουμε τις υποδομές μας και αυτό θα γίνει αργά ή γρήγορα είτε με χρήματα του δημοσίου, είτε με λοιπές χρηματοδοτήσεις, είτε με κάποιο άλλο τρόπο. Το πώς θα βρεθούνε τα κεφάλαια είναι το πιο βασικό.

Υλοποιώντας ένα έργο δεν σημαίνει ότι κερδίζεις π.χ. έναν ακόμα δρόμο ή όσον αφορά το Μετρό στην Αθήνα άλλες τρεις-τέσσερις στάσεις. Σημαίνει ότι ο κόσμος πάει πιο γρήγορα στη δουλειά του, είναι πιο αποδοτικός, έχει μικρότερες καταναλώσεις πετρελαίου, παράλληλα παράγεται πλούτος, γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουνε δουλέψει. Είναι διπλό το όφελος, αφενός από τη μία κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και αποδοτική και από την άλλη παράγεται πλούτος , ο οποίος καταναλώνεται και δίνει δουλειά σε ανάλογα επαγγέλματα. Υπολογίζεται ότι στην κατασκευή, για κάθε μία θέση εργασίας που δημιουργείται, δημιουργούνται ταυτόχρονα άλλες δύο θέσεις σε άλλους τομείς οι οποίοι εξαρτώνται από αυτήν.

Αυτό βέβαια μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικό σε μεγάλες χώρες που έχουνε μεγάλη βιομηχανία ή υπηρεσίες, αλλά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα έχει σημαντικότατες επιπτώσεις στην ανάπτυξη της χώρας. Επιπλέον τα έργα που γίνονται πρέπει να έχουν πάντα σαν κριτήριο την απόδοσής τους στο μέλλον και αυτό γιατί στην Ελλάδα έχουμε μία τάση νεοπλουτισμού : Πάμε να κάνουμε απλά έργα και φτιάχνουμε νέους Παρθενώνες. Η νοοτροπία μας θέλει κάθε έργο να είναι κάτι το πολύ ξεχωριστό ή το πολύ πλούσιο με αποτέλεσμα να ξοδεύουμε πολλές φορές περισσότερα χρήματα για παρόμοια έργα από αυτά που ξοδεύουνε στο εξωτερικό. Έξω δίνουν βαρύτητα στο «Value for Money» δηλαδή λειτουργούν βασιζόμενοι στη φιλοσοφία ‘’μην ξοδεύεις άσκοπα τα χρήματα που έχεις, επένδυσέ τα σωστά ’’.

Καλύτερο ή χειρότερο μοντέλο για την ανάπτυξη μεγάλων έργων υποδομής μελλοντικά στη χώρα μας δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει. Το θέμα είναι που θα βρούμε τα λεφτά για να τα υλοποιήσουμε , τι χρήματα είναι διατεθειμένο να πληρώσει το Δημόσιο και στη περίπτωση που δεν έχει χρήματα ποιους εναλλακτικούς δρόμους μπορούμε να ακολουθήσουμε . Το ιδανικότερο είναι να έχεις καλές μελέτες , καλούς εργολάβους και καλές επιβλέπουσες υπηρεσίες δηλαδή να γίνει το έργο τεχνικά σωστό , αφού πρώτα βέβαια εξασφαλιστεί η αποδοτικότητά του.

Τα Λαδάδικα αλλιώς…

γράφει για το blog η Άννα Τιτέλη

Λαδάδικα. Σάββατο βράδυ. Ώρα 12.00 μ.μ.. Πίνω το ποτό μου με την παρέα μου σε ένα μπάρ. Τα λαδάδικα σφίζουν από ζωή . Άνθρωποι κυκλοφορούν χαρούμενοι , ευδιάθετοι, έτοιμοι να απολαύσουν την σαββατιάτικη έξοδο τους. Όλοι όμως ? Υπάρχουν άνθρωποι και συγκεκριμένα παιδιά που είναι εκεί όχι για να διασκεδάσουν αλλά για να κερδίσουν ένα μεροκάματο. Ένα από αυτά πλησιάζει το τραπέζι μας, πουλάει κάτι, αδιαφορούμε… Περνάει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…. Πόσα ακόμη παιδιά θα περάσουν αναρωτιέμαι; Η ημέρα αυτή όπως και πολλές άλλες ημέρες που ακολούθησαν ήταν η αφορμή για να προβληματιστώ.

Σκέφτομαι, αυτά τα παιδιά πότε βρίσκουν χρόνο να κοιμηθούν, να διαβάσουν, να παίξουν.. Βιώνουν άραγε την θαλπωρή της οικογένειας? Προφανώς και όχι. Η απάντηση δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετική από τη στιγμή που τα παιδιά αυτά υποχρεώνονται από πολύ μικρή ηλικία να βγούν στους δρόμους ζητιανεύοντας. Κι όλα αυτά υπό την απειλή της ενδεχόμενης τιμωρίας σε περίπτωση που η βραδιά δεν ήταν ικανοποιητικά ‘’κερδοφόρα’’.

Ρώτησα ένα από αυτά: Προλαβαίνεις να πας σχολείο ; Μου έγνεψε θετικά χωρίς να με κοιτά στα μάτια… Από το δισταγμό του κατάλαβα ότι μου έλεγε ψέματα. Είναι αμφίβολο εάν τα παιδιά αυτά ξέρουν να γράφουν, να διαβάζουν , να μετρούν όπως τα παιδιά της ηλικίας τους. Αναρωτιέμαι λοιπόν πως θα μπορούσε να προδιαγραφεί το μέλλον αυτών των παιδιών; Υπό αυτές τις συνθήκες τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο, περιθωριοποιούνται και μάλλον δεν έχουν ελπίδα να ξεφύγουν από αυτό τον τρόπο ζωής, από αυτό τον φαύλο κύκλο. Για πόσα χρόνια ακόμα η εικόνα αυτή θα παραμένει η ίδια? Άραγε μετά από είκοσι χρόνια τα δικά τους παιδιά θα πουλούν ακόμα χαρτομάντιλα στα Λαδάδικα…..

Θεσσαλονίκη: Προβλήματα στο έργο κατασκευής του κόμβου Κ16

Προβλήματα αντιμετωπίζει το έργο της κατασκευής του ανισόπεδου κόμβου Κ16. Πρόκειται για ένα έργο το οποίο αναμένεται να διευκολύνει σημαντικά τις οδικές μεταφορές καθώς θα συνδέει, στο σημείο της Λαχαναγοράς, την εσωτερική περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης με τον αυτοκινητόδρομο Πάτρας - Αθήνας - Θεσσαλονίκης - Ευζώνων.

Πληροφόρηση για το θέμα ζήτησε από το Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας ο επικεφαλής της παράταξης Οικολογία - Αλληλεγγύη, Μιχάλης Τρεμόπουλος, επισημαίνοντας ότι επίκειται η απένταξη του έργου από το ΕΣΠΑ. «Δεν θα αφήσουμε να χαθεί το έργο. Την επόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί σχετική σύσκεψη στην Αθήνα. Το κακό ξεκίνησε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Πήραμε το πρόβλημα και θα βρούμε τη λύση. Ήδη ο ανάδοχος έχει κάνει κάποιες κινήσεις» σχολίασε ο αναπληρωτής Περιφερειάρχης, Διονύσης Ψωμιάδης. Από την πλευρά του ο εντεταλμένος σύμβουλος Αλκιβιάδης Νουσηκύρου, επισήμανε ότι το αδιέξοδο προκύπτει από τον καταπατητή που δεν εγκαταλείπει τμήμα της έκτασης όπου θα γίνουν οι εργασίες ενώ υπάρχει και ένα δεύτερο ζήτημα με τη διατήρηση ενός εργοταξίου της Εγνατίας Οδού. «Γίνεται κάθε δυνατή προσπάθεια για ορθή διαχείριση του δημόσιου χρήματος όμως το νομικό πλαίσιο δίνει δικαιώματα στους αναδόχους», πρόσθεσε. Επ' αυτού, ο κ. Τρεμόπουλος σχολίασε ότι «η απένταξη του έργου από το ΕΣΠΑ, εκτός από την απώλεια της χρηματοδότησης, σημαίνει και ποινικές ρήτρες υπέρ του αναδόχου που θα μπορούσε να διεκδικήσει και να λάβει έως και 5 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση για καθυστερήσεις». Να αναζητηθούν ευθύνες για το πώς η κατάσταση οδηγήθηκε σε αδιέξοδο ζήτησε από την πλευρά του ο περιφερειακός σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης Γιώργος Πασχαλίδης. Στο μεταξύ, το ζήτημα της εκμετάλλευσης του χρυσού της Χαλκιδικής και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από ένα τέτοιο εγχείρημα έθεσαν κατά τη σημερινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, παρατάξεις της αντιπολίτευσης, με αφορμή την συζήτηση για την εκτίμηση της οικολογικής κατάστασης των ποταμών της Χαλκιδικής Ολύνθιου και Χαβρία κατά τη διάρκεια της φετινής ελαιοπαραγωγικής περιόδου. Πηγή : newsbomb.gr

Ποιοι και πως χάνουν λεφτά με τα νέα μέτρα

Εμφράγματα προκαλεί η αναλυτική καταγραφή των περικοπών που προωθεί η κυβέρνηση σε βάρος χαμηλόμισθων και συνταξιούχων. Δες τους πίνακες με… ψυχραιμία.

Συνολικά 5.598.000.000 ευρώ σκοπεύει να κερδίσει η κυβέρνηση από περικοπές συντάξεων, 1.333.000.000 από περικοπές μισθών ενώ 1.020.000.000 θα συλλέξει από «εξαφάνιση» προνομιακών επιδομάτων. Ακόμη και στις συντάξεις που λαμβάνουν οι άγαμες θυγατέρες θα βάλει μαχαίρι, προκειμένου να χαροποιήσει την Τρόικα, με στόχο να εξοικονομήσει 39 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Η αναλυτική καταγραφή των περικοπών, όπως την δημοσίευσε σήμερα ο «Ελεύθερος Τύπος», αφορά στη διετία 2013 – 2014 αν και ορισμένα από τα μέτρα, όπως για παράδειγμα ο εξορθολογισμός παροχών εφάπαξ προηγουμένων ετών θα έχει αναδρομική ισχύ (οι συνταξιούχοι θα κληθούν να επιστρέψουν στα ταμεία, 402 εκατομμύρια ευρώ):

Πηγή : pkool