Ο νέος βιώνει την οικονομική κρίση με τη μορφή της ανεργίας της υπο/ετεροαπασχόλησης, της αδυναμίας απόκτησης όλων εκείνων των αγαθών που τα ευδαιμονιστικά πρότυπα προβάλλουν ως αναγκαία αλλά και ως παράγοντες επιτυχίας της περιθωριακής θέσης στην παραγωγική διαδικασία.
Ο σύγχρονος νέος έχει στραφεί στον υλικό ευδαιμονισμό, έχει θεοποιήσει το χρήμα, έχει μειώσει τη σημασία της λέξης «άνθρωπος» και έχει υποταχθεί στο εφήμερο και το πρόσκαιρο. Με όλα αυτά οι ανθρώπινες αξίες έχουν αρχίσει να εκλείπουν, οι νέοι τείνουν όλο και περισσότερο σε λανθασμένες προτεραιότητες και αποστασιοποιούνται από οράματα και συλλογικούς στόχους.
Βλέπουμε λοιπόν, όλο και περισσότερο, να δημιουργείται στο άτομο άγχος για την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών. Ως αποτέλεσμα της αγχώδους κατάστασης είναι η δημιουργία ψυχολογικών προβλημάτων. Οι νευρώσεις, ο φθόνος και η ζήλεια φωλιάζουν στην ψυχή του. Πολλές φορές δημιουργούνται και συμπλέγματα κατωτερότητας σε άτομα που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ισάριθμα καταναλωτικά αγαθά. Το κυνήγι της «υλικής ευτυχίας» παραμερίζει τα πνευματικά ενδιαφέροντα του ατόμου, ενώ η καταναλωτική μανία δεν ευνοεί και την κοινωνικοποίηση του νέου.
Για τον Γκάντι «το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι η κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών, αλλά ο συνειδητός και εκούσιος περιορισμός τους». Η λύση είναι η σωστή ιεράρχηση των αναγκών: συνειδητοποίηση και διαχωρισμός των πλαστών αναγκών από τις πραγματικές, τοποθέτηση των υλικών αναγκών στη θέση που τους αρμόζει, αποφυγή θεοποίησης του κέρδους. Απαιτείται λοιπόν να δοθεί προτεραιότητα στην πλήρωση των ψυχοπνευματικών αναγκών που επικυρώνουν τη ζωη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου