Γνωστό και ως «Τζαν Τζουν» (όχι δεν είναι κινέζικος όρος) αλλά γνήσια έκφραση της τοπικής διαλέκτου. Συνώνυμη φράση: τρεις και ο κούκος, δεν υπάρχει ψυχή κλπ. Κάπως έτσι λοιπόν είναι η νυχτερινή ζωή στην περιοχή μας και πέρα από την πλάκα, είναι θλιβερό αν το σκεφτούμε λίγο πιο βαθειά. Παλιότερα όλα τα μαγαζιά έσφυζαν από ζωή. Κόσμος κάθε ηλικίας, δυνατή μουσική, έντονη διασκέδαση και τώρα –όσα κατάφεραν να παραμείνουν ανοιχτά- περνάς και τα βλέπεις άδεια. Άλλοι θα πουν πως φταίει η κρίση, άλλοι πως παρά έγιναν πολλά τα μαγαζιά. Εγώ θα θέσω και έναν ακόμα παράγοντα: Φταίει επίσης η αλαζονική-κομπλεξική αντίληψη των νέων περί ανωτερότητας των τόπων διασκέδασης στα κεντρικά σημεία της πόλης. Όλες οι ανερχόμενες «ντίβες» της περιοχής ξεχνάνε τα: «έλα βρε μπαμπάκα μια βόλτα μέχρι την πλατεία θα βγω και θα γυρίσω ε, μπαμπά μου;;» Τώρα όμως που μεγαλώσαμε λέμε «τι; Στο χωριό; Με τίποτα!». Παρόμοια είναι και η αντίδραση από τους ‘’ομορφάάάντρες’’ της περιοχής. Προσοχή παίδες: ΔΕΝ είναι ντροπή να είσαι από χωριό! Αποβάλλετε την κομπλεξική αντίληψη ότι όσοι ζουν στην πόλη είναι κάτι διαφορετικό. Ζούμε στο 2012 όπου το πιο απομακρυσμένο χωριό διαθέτει internet και αστική συγκοινωνία. Το μόνο παραπάνω στις πόλεις είναι το καυσαέριο! Άλλωστε όσο στηρίζεις τα μαγαζιά της περιοχής σου θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά τόσο εσύ όσο και άτομα από το οικογενειακό σου περιβάλλον καθώς αυτό είναι κύκλος στις κλειστές κοινωνίες. Αν πρόκειται λοιπόν να διαθέσεις το ρημάδι το πεντάευρο για να πιεις τον καφέ ή το ποτό σου καν’ το στο μαγαζί της γειτονιάς σου και να είσαι σίγουρος/η πως θα γυρίσει πάλι σε εσένα μιας και ο μαγαζάτορας ή και το προσωπικό ακόμα θα προτιμήσει εσένα ή τον πατέρα σου που είναι φούρναρης, σιδεράς, επιπλοποιός κλπ. Άλλο ένα κίνητρο είναι η ανάπτυξη δημοσίων σχέσεων. Συχνά ακούμε με παράπονο νέους να λένε: «από τότε που αποφοίτησα χάθηκα με όλους τους συμμαθητές μου. Είναι μια ευκαιρία να βρεθείς και να θυμηθείς τα παλιά, ή ακόμα και να συνεργαστείς σε επαγγελματικό επίπεδο και γενικά να κοινωνικοποιηθείς. Μη διαιωνίζεις τις ετήσιες συναντήσεις μια τις απόκριες και άλλη μια την ανάσταση. Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά και τον υπόλοιπο χρόνο!!
Τέλος, όπως δίδασκε και ο Αριστοτέλης: Το χέρι και το πόδι δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποκομμένα από το υπόλοιπο σώμα και συνεπώς να παράγουν έργο. Έτσι λοιπόν ο τόπος μας αποτελεί το σώμα και εμείς τα χέρια, τα πόδια, τα μάτια και λειτουργούμε μόνο σε συνεργασία μεταξύ μας έχοντας πάντα αφετηρία τον τόπο μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου