Τα 7 παράξενα των Ολυμπιακών Αγώνων

O Σουηδός Τζον Μίκαελσον (εδώ τον βλέπουμε στους Ολυμπιακούς του 1948), ήταν ο νικητής στο αγώνισμα του βάδην το 1952, όμως η πραγματική απόλαυση ήταν ο αγώνας ανάμεσα στην δεύτερη και την τρίτη θέση. To βάδην είναι ένα από τα πιο περίεργα αγωνίσματα στους Ολυμπιακούς, με μεγάλο αριθμό από τους διαγωνιζόμενους να αποκλείονται κάθε φορά λόγω «lifting» (η στιγμή που ο αθλητής χάνει επαφή με το έδαφος). Αυτό ακριβώς έπρεπε να συμβεί στους Φριτζ Σουάμπ από την Ελβετία και Μπρούνο Τζανκ της Σοβιετικής Ένωσης, που διεκδικούσαν το αργυρό και χάλκινο μετάλλιο. Μόνο που οι κανόνες έλεγαν πως οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να αποκλειστούν κατά την διάρκεια του αγώνα. Έτσι, όταν οι Σουάμπ και Τζανκ έβλεπαν έναν επίσημο κριτή να τους πλησιάζει στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, με πρόθεση να τους ανακοινώσει πως είχαν αποκλειστεί, εκείνοι υιοθέτησαν την απλή τακτική να σπριντάρουν και να φεύγουν μακριά του, περνώντας τη γραμμή του τερματισμού πριν τους ακυρώσουν. Το απίστευτο είναι πως αυτή η τακτική δούλεψε, και οι δύο βραβεύτηκαν με τα μετάλλιά τους, παρά το γεγονός πως είχαν προφανέστατα παραβεί τους κανονισμούς.

Ο Αμερικανός Γουόλτερ Γουίνανς κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στην σκοποβολή στους Ολυμπιακούς του 1908. Τέσσερα χρόνια αργότερα το 1912, δεν επανέλαβε το επίτευγμα, καταλήγοντας με το αργυρό μετάλλιο. Ώστοσο τελικά έφυγε από τους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης με ένα χρυσό, χάρη στη νίκη του στον πρώτο ποτέ διαγωνισμό Ολυμπιακής γλυπτικής. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται σήμερα, από το 1912 μέχρι το 1952, οι καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί ήταν κομμάτι του Ολυμπιακού προγράμματος. Εκτός από την γλυπτική, μετάλλια δίνονταν στους τομείς της Ζωγραφικής, Μουσικής, Λογοτεχνίας και Αρχιτεκτονικής. Το γλυπτό του Γουίνανς που κέρδισε ήταν μία χάλκινη φιγούρα ενός αλόγου και ενός αναβάτη με αμαξίδιο, σ΄ ένα αγώνα με το όνομα 'An American Trotter'. O Γουίνανς πέθανε οκτώ χρόνια μετά τον καλλιτεχνικό του θρίαμβο το 1920, ενώ έπαιρνε μέρος... σ’ ένα τέτοιο αγώνα.

Εάν πιστεύετε πως ο Όσκαρ Πιστόριους, ο Νοτιοαφρικανός σπρίντερ που θα πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες με τα δύο τεχνητά μέλη αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για τους αγώνες, ξανασκεφτείτε το. Το 1904, ο Αμερικανός Τζορτζ Έισερ κατάφερε το απίστευτο κατόρθωμα να κερδίσει έξι μετάλλια μέσα σε μία ημέρα, συμπεριλαμβανομένων τριών χρυσών, στην ενόργανη γυμαναστική… παρά το γεγονός πως είχε ένα ξύλινο πόδι. Ο Έισερ (στο κέντρο της φωτογραφίας, με συναθλητές τους) είχε χάσει το αριστερό του πόδι όταν τον είχε πατήσει ένα τρένο στην παιδική του ηλικία. Ο Έισερ ήταν ο πρώτος και τελευταίος διαγωνιζόμενος με προσθετικό μέλος στους καλοκαιρινούς Ολυμπιακούς για πάνω από 100 χρόνια, μέχρι το 2008 και την Νοτιοαφρικανή κολυμβήτρια, Νάταλι ντι Τουά, μία πρώην χρυσή Παραολυμπιονίκης, που τερμάτισε δέκατη έκτη στο μαραθώνιο των 10 χιλιομέτρων

Ο νεαρότερος Ολυμπιονίκης που αναφέρεται ποτέ είναι συνήθως η Αμερικανίδα Μάρτζορι Γκέστινγκ, που κέρδισε στις καταδύσεις στους Ολυμπιακούς του 1936 σε ηλικία 13 χρόνων και 268 ημέρων. Ακόμα πιο πίσω όμως στην ιστορία, υπάρχει ένας ακόμα πιο νεαρός Ολυμπιονίκης, απλώς δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν. Στους Ολυμπιακούς του Παρισιού το 1900, οι Ολλανδοί κωπηλάτες Αντουάν Μπράντ και Roelof Κλάιν ήταν το ξεκάθαρο φαβορί για να κερδίσουν στο αγώνισμα τους, την δίκωπο με πηδαλιούχο. Όμως στον προκριματικό αγώνα, σοκαρίστηκαν όταν είδαν πως έμειναν πολύ πίσω από τους Γάλλους αντιπάλους τους. Ποιο ήταν το πρόβλημα; Ο πηδαλιούχος τους, ένας ενήλικας, ο Δρ. Ερμάνους Μπρόκμαν, ήταν πολύ βαρύς. Η λύση που βρήκαν ήταν να αντικαταστήσουν τον Μπρόκμαν με ένα ντόπιο επτάχρονο αγόρι από την Γαλλία. Η τακτική τους έπιασε και το Ολλανδικό δίδυμο πέταξε προς τη νίκη, με το αγόρι να είναι μέρος της νικήτριας ομάδας, και να βραβεύεται και αυτό Ολυμπιονίκης. Δυστυχώς, για τους ιστορικούς των Ολυμπιακών αγώνων, κανείς δεν σημείωσε το όνομα του αγοριού, και όλες οι μετέπειτα προσπάθειες να τον εντοπίσουν απέβησαν άκαρπες. Έτσι η ταυτότητά του παραμένει ένα μυστήριο μέχρι σήμερα

Οι Ολυμπιακοί του 1972 είχαν επισκιαστεί εντελώς από την δολοφονία των 11 ατόμων της ομάδας των Ισραηλινών από τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες. Ωστόσο, συνέβη και ένα περίεργο περιστατικό που προκάλεσε ένας σπουδαστής που σκέφτηκε πως οι χτυπημένοι από την τραγωδία αγώνες, χρειάζονται κάτι για να φτιάξει το κέφι τους. Ο 22χρονος Νόρμπερτ Σούντχαους ξεγέλασε τους πάντες βάζοντας απλά μία φανέλα, έναν αριθμό και σορτς και συμμετέχοντας προς το τέλος του αγώνα του μαραθωνίου, κοντά στην κεφαλή του, μπήκε στο στάδιο υπό τις επιδοκιμασίες του κοινού. Έκανε σχεδόν όλο το γύρο του στίβου, πριν καταλάβει η ασφάλεια τι συμβαίνει και τον πιάσει. Το αποτέλεσμα ήταν πως ο πραγματικός νικήτης, ο Αμερικανός δρομέας Φρανκ Σόρτερ, ήταν μπερδεμένος ήταν μπήκε στο στάδιο λίγο μετά τον Σούντχαους, υπό τους ήχους των δυνατών αποδοκιμασιών από το κοινό. Αυτό πρέπει να ήταν ιδιαίτερα οδυνηρό για τον Σόρτερ, που κέρδισε τον αγώνα παρά το γεγονός πως είχε πιει πάρα πολύ το προηγούμενο βράδυ...

Πολλοί αθλητές των Ολυμπιακών έχουν συνεχίσει να αγωνίζονται παρά τους τραυματισμούς, όμως ένας από τους πλέον απίστευτους πρέπει να είναι ο αμερικανός δισκοβόλος Αλ Έρτερ, που εμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 1964 με ένα neck-brace, αφού είχε πάθει μετατόπιση σπονδύλου μόλις έξι μέρες πριν τον αγώνα. Με κάποιο τρόπο ο Έρτερ –ένας ήδη δύο φορές Ολυμπιονίκης- άντεξε τον πόνο όχι μόνο κατορθώνοντας να κερδίσει τελικά το τρίτο του χρυσό, αλλά πετυχαίνοντας και ένα τεράστιο Ολυμπιακό ρεκόρ στην πορεία. (Ο Έρτερ έβγαλε το neck-brace πριν τον αγώνα σε μία προσπάθεια να «τρομάξει» τους αντιπάλους του).

Το να είσαι ενθουσιασμένος επειδή κέρδισες το χρυσό στους Ολυμπιακούς είναι απολύτως φυσιολογικό. Δυστυχώς ο Ρώσος κωπηλάτης Βιατσεσλάβ Ιβανόφ (πάνω αριστερά), ήταν τόσο χαρούμενος στην απονομή των μεταλλίων για την κατάκτηση του χρυσού στο απλό σκιφ ανδρών το 1956, που πήδηξε ψηλά και πέταξε το χρυσό μετάλλιο στον αέρα. Δυστυχώς για εκείνον, η απονομή γίνονταν στην άκρη του νερού, και έτσι είδε με τρόμο το μετάλλιό του να φεύγει από τα χέρια του και να πέφτει στο νερό, όπου και πιθανότατα χάθηκε στο βυθό. Ο Ιβανόφ μέχρι που βούτηξε στη λίμνη σε μία προσπάθεια να πάρει πίσω το μετάλλιο, όμως η έρευνά του ήταν μάταιη. (Happy end: Οι Ολυμπιακές αρχές ήταν αρκετά καλές ώστε να του το αντικαταστήσουν με ένα άλλο)